Des lass ma uns ned nehma,

den Glaubn an unsern Herrn,

und duat a manches kemma,

des mia versteh ned dean.

Des müass ma wieda findn,

a bissei Zuversicht,

konn ma ned ois ergründn,

Jesus valaßt uns nicht.

Des soit ma wieda lerna,

des mit da kloana Freud.

Des konn as Herz erwärma,

und Wundn heilt die Zeit.

Und oans soit ma uns merka,

und is´s a nu so kloa,

as Lacha konn uns stärka,

des soit ma öftas doa.

A weng a Ruah iatz findn,

am besten im Gebet,

des duat uns all´ verbindn,

wenn´s a ned mitnanda geht.

Vergeßt´s ned, de alloa san,

telefoniern und schreibn,

a bissei üban Zaun schaun,

so kinn ma beiananda bleibm.

Drum gebt´s guad auf eich acht,

bleibts gsund, doats ned vazagn.

Maria üba uns alle wacht,

Gott Vata duat in Not uns tragn.

 

Anni Utz, 25.03.2020